De kracht van een “slechte” foto.

27/05/2020

Dit is niet mijn verhaal, het is dat van Jason Miller. Ik hoorde het niet van hem, maar van Rachel Pedersen. Zij was één van de keynote speakers tijdens Social Media Marketing World, de grootste socialmedia conferentie ter wereld in San Diego. Ik had het geluk er te zijn vlak voor Corona haar weg vond naar België en dankzij Corona kon ik het ook tot nu allemaal wat laten bezinken. ;-) Ik schrijf later nog een volledige review over de conferentie zelf en of het zijn geld, tijd en energie waard is.

Jason Miller dus. Jason is concertfotograaf by night en marketeer by day, niet zomaar één, hij is Head of Brand bij Microsoft. De eventsector is hem te niche en te onzeker om volledig over te stappen (wie kan hem na Covid nog ongelijk geven), maar passie valt niet te temmen en dus vind je hem vaak bij het begin van een concert zoekend door de lens naar de perfecte balans tussen het vele donker, het beetje licht en het charisma van de artiest.

Daar stond hij in december 2019 wachtend op de comeback van Sinead O’Connor in een kleine zaal in London. Gesandwicht tussen andere fotografen in het pershoekje aan het podium gaf hij het beste van zichzelf en maakte deze knappe foto.

Picture perfect. De negatieve ruimte. De focus. Het licht. De scherpe lijnen rond Sinead O’Connor. De vage lijnen van de spots geholpen door het stof. Alles is perfect aan deze foto. Deze foto is zonder meer very instagrammable.

Een paar weken later, nadat het concert al wat was bezonken, publiceert hij nog een foto. Een andere. Een niet zo picture perfecte foto. Hij vertelt er ook zijn ervaring bij in maar liefst 407 woorden. De gemiddelde blog is 500 woorden lang. Nee, op Instagram hoef je je niet te beperken tot short and snappy.

Het is vier jaar geleden sinds O’Connor nog een podium betrad in Londen. In die jaren sprak ze openlijk over haar emotionele rollercoaster en de strijd die ze moest strijden voor een beetje mentaal welzijn. Niemand weet goed aan wat zich te verwachten.

Het wachten is voorbij en ze betreedt het podium. Ze kijkt rustig naar het hoekje persfotografen en gunt ze hun klikmoment en dat is ook wat ze allemaal doen, *klik* *klik* *klik*. Jason niet. Hij gaat zo hard op in het moment en de fenomenaal unieke situatie waarin hij zich bevindt. Het icoon dat eindelijk haar mentale rust heeft gevonden en nu gesluierd op amper een meter van hem staat, sterker dan ze in jaren geweest is. Ze kijkt hem recht in de ogen aan en glimlacht. Jason is overmand door emoties en vergeet bijna wat hij komt doen en neemt vlug zijn camera, *klik*. De focus op de foto is helemaal verkeerd. Hij publiceert het toch.

“I would never share a photo that isn't in focus but look at this woman's eyes. She's been through hell and back, and she's about to show the world that nothing can keep her down.”

Start met een echte emotie, een echt verhaal, een echt beeld en sociale media wordt vanzelf een mooiere plek om door te snuisteren.

De kracht van een “slechte” foto.

Your browser is out-of-date!